Gerçekten bıktım; bu dünyadan, yaşamaktan, aşktan, sevgiden, acıdan, göz yaşından, aşkı sekse alet edenlerden, gecelerden, sabahlardan, yalnızlıktan, acılardan, kimsesizlikten, anlaşılamamaktan, terk edilmekten, sevilmemekten, özlenmemekten, merak edilmemekten, düşünülmemekten, istenmeyen olmaktan, merhametsizlikten, parasızlıktan, hayallerden, umut etmekten, hayal kırıklıklarından, bir türlü mutlu olamamaktan, yaşadığım evden, şehirden, ülkeden, iş yerlerinden, patronlardan, müdürlerden, anlayışsız insanlardan, dedikodunun dibine vuranlardan, ikiyüzlülerden, meraklılardan, umursamazlardan, kincilerden, insanların arkalarından kuyu kazanlardan, 3-5 kişi toplanıp başkalarını çekiştirenlerden, sevmekten, aşık olmaktan, merak etmekten, özlemekten, reddedilmekten, ilgisizliklerden, önemsenmemelerden, kaçanlardan, gidenlerden, gidemeyenlerden, gelenlerden, gelemeyenlerden, babalardan, kardeşlerden, akrabalardan, sülaleden, hayattan, doğum günlerinden, yalandan çizilen mutlu aile tablolarından, fotoğraflarda ki sahte gülümsemelerden, yalan dostluklardan, kafasında binbir türlü tilki dolaşanlardan, hayatını bedava kazananlardan, yalakalık yapanlardan, yalakalıkla makam-mevki sahibi olanlardan, onları o makama oturtturanlardan, onun bunun arkasından atıp tutanlardan, ihmallerden, ölümlerden, savaştan, terörden, ana kuzularının şehit düşmesinden, insanları bile bile ölüme gönderenlerden, kapalı kapılar ardında yürütülen kirli hesaplardan, siyasetten, partilerden, her fırsatta sokaklara dökülenlerden, yaptığı binbir kirlilikle temizim diye ortalıkta gezinenlerden, haksız yere insan öldürenlerden, pusu kuranlardan, kendisini bir bok sananlardan, kibirden, insanları kullananlardan hepsinden bıktım